Abel Tasman National Park

Vanuit Christchurch reizen we naar het Abel Tasman park, een tocht helemaal naar de noordkant van het zuidelijke eiland. Door een bergachtig gebied en over diverse bergpassen. We hebben voor de zekerheid de benzinetank maar weer vol gegooid, je weet nooit. Na iets meer dan zes uur rijden komen we aan in Kaiteriteri, hier verblijven we in een B&B bij hele aardige mensen in een kamer met een prachtig uitzicht. Even verderop stopt ook de weg, van daaruit kunnen we alleen nog over het water het park in, wat we dan ook gaan doen natuurlijk.

Om 11.00 uur verzamelen we bij de AquaTaxi, daar zien we boten op een grote aanhanger liggen. We vragen ons af wat nu de bedoeling precies is hier. Maar als onze namen worden afgeroepen worden we geacht in de boot te stappen die op de aanhanger ligt ... met een tractor daarvoor. Als iedereen zit en een zwemvest omheeft vertrekt de tractor over de weg naar een talud aan het water. Het is een hele aparte ervaring, nu al. Dan rijdt de tractor met boot en al het water in, het water is hier bij eb nog niet zo diep dus dat moet goedkomen. Kort daarna worden we gelanceerd en glijden we met de boot zo het water in, we durven niet te hard te lachen, iedereen om ons heen is nogal serieus en blijkbaar dit al gewend.

Waarvan wij dachten dat het een langzame sloep zou zijn die ons het park inbrengt, blijkt een heuse speedboot te zijn. Met een enorme vaart vliegen we over het water, geweldig. Na een 45 minuten varen worden we op het strand gedropt waar we aan onze wandeltocht door het regenwoud van het Abel Tasman park gaan beginnen.

Van hieruit gaat ons jungle avontuur beginnen, rugzakken bij, voldoende water en wat energierepen. Het is de bedoeling dat we een groot deel van de route te voet afleggen, dwars en door het regenwoud. Na een kwartier lopen, bergje op en bergje af vragen we ons af waar we aan begonnen zijn. Het is best stijl en op sommige plaatsen klauteren en klimmen, ook is hier en daar het pad gewoon weggespoeld waardoor we een omleiding moeten volgen. We hebben vier uur de tijd om op een ander strand te komen waar de boot ons weer zal oppikken. Met dit tempo en de toch best zware tocht vragen we ons af of we wel op tijd zullen zijn om de boot te halen. 

Maar de tocht is geweldig, wat een natuur. Veel bomen en struiken hebben we nog nooit gezien, evenals een aantal vreemde vogels. Deze zijn nogal tam en komen naar je toe. De meesten hebben geen vleugels meer, dit omdat ze vroeger geen vijanden hadden. En op de grond was het veiliger dan in de lucht blijkbaar. De geluiden horen ook echt bij een oerwoud, en dan de uitzichten op de stranden, het lijkt wel of we op een onbewoond eiland zijn aangekomen. 

Tijd om even te zwemmen hebben we niet helaas. Maar als we iets over de helft zijn gaat het gelukkig allemaal wat gemakkelijker en minder stijl. Het laatste gedeelte kunnen we zelfs een stukje afsnijden en door een gedeelte lopen wat bij eb bijna droog staat. De schoenen gaat uit en we baden door het water een stukje. Dan nog even een laatste en lastige heuvel over en we zijn dan toch mooi op tijd op het strand waar we worden opgehaald door de boot ..... pffff.

Het was een prachtige en avontuurlijk tocht, morgen een dagje rust wat goed uitkomt want het regent de hele dag. Overmorgen weer verder op reis. Groeten van ons.

Info:
In 1642 ontdekte Abel Tasman, een Nederlandse zeeman en ontdekkingsreiziger, per toeval de kust. In 1770 herontdekte James Cook de baai en noemde die "Blind Bay". Het duurde dan tot 1855 wanneer de eerste Europese nederzettingen werden gebouwd door de New Zealand Company. De Europeanen waren vooral uit op het hout en kapten in snel tempo de bossen langs de kust. Na enige jaren, rond 1890, echter was alle makkelijk toegankelijk hout gekapt en werden de nederzetting verlaten. In 1942, 300 jaar na zijn ontdekking, werd er 15.000 hectare land gekocht door de regering om verdere roofkap te vermijden en werd het gedoopt tot het "Abel Tasman National Park".